9 Kasım 2013 Cumartesi

SÜPER KAHRAMAN OLMUŞSAM DEMEK Kİ...

Merhaba.
Buraya gelirken takip edilmediğinden emin misin?
Öyleyse başlıyorum...
(öhöm)
Şimdiye kadar kah güldünüz, kah gülerken neden düşünemediğinize şaşırıp kaldınız... Çünkü burası TRT değil ve "gülerken eğlenmiyorduk, eğlenirken gülmüyorduk" gibi bir durumunuz olamaz.
(DİKKAT! GİZLİ ÖZNE: EGO PATLAMASI)
Her neyse...
Peki bu blog sahibesinin gerçekte bir süper kahraman olduğundan haberiniz var mıydı?
Yoktu değil mi?..
Yoktu...
Evet! Evet, ben! Ben! BEN YAŞAR US... (gerçekten pardon. sadece bu repliği hep kullanmak istemişimdir.)
(başa sarıyorum...)
Evet! Evet, ben! Ben! BEN AMAÇSIZ ÇOCUK TRİBİ! BİR SÜPER KAHRAMANIM!
Nasıl mı? İşte şöyle...
  • Öncelikle bilmelisiniz ki radyoaktif bir kazaya uğrayıp mutasyon falan geçirmedim! İç çamaşırımı elbette taytımın üzerine giymiyorum. Ve asla bileklerimden örümcek ağları fırlatmıyorum. Koşarak üstümü değiştirmek gibi bir yeteneğim de yok mesela. Ayrıca henüz hiçbir kahramanlığım gazete manşetlerinde yer almış da değil. Yani tamamen gizlenmiş durumdayım...
  • Bana metroda, bir belediye otobüsünde, hınca hınç dolu bir minibüsün içinde rastlayabilirsin... Hani şu kulağında kulaklığıyla ayakta dikilen, yaşlı teyze ve amcalara yer veren, kendi kendini eğlendirmekten zevk aldığı için arada bir gülümseyen kız... Eminim beni tanıyorsundur.
  • Ağlayarak yolda yürüyen kızın yanına yanaşıp çantasından mendil çıkarıp veren, ''sana zaman en iyi ilaçtır diyemem. zaman daha çok bir tahrişe benzer. o yüzden üzerinden vakit geçtiğinde o yarayı fazla kaşımamaya bak, yoksa tahriş olur'' deyip uzaklaşan, ve uzaklaşırken de kulaklığından yükselen müziğin sesini biraz daha açan kız benim.
  • Asla dakik olmayı başaramadığım için uzadıkça uzayan dostluklara sahip olan da benim. Aynı yerlerde ''uzak'' olsalar bile ''sen yerini söyle hemen geliyorum'' diyen kişi benim.
  • ''Dünya'yı yakalım mı? Plütona taşınırız.'' diye romantik hayaller kuran benim. İlla mum ışığında modern kent masalları mı anlatmak gerekiyor sevdiceğim? :)
  • Facebook duvarına ''Melekler günahını bana yazsın olur mu?'' diye yazan 14 yaşındaki kız çocuğuna hitaben, ''büyük sorumluluk doğrusu. bunu ben bile düşünememiştim.'' yazan delişmen de benim.
  • Bir gram bile deli olmayan sıkıcı insanları onların deyimiyle ''ayartmak'' suretiyle nefes almalarını sağlayan kişi benim.
  • Düştüğünde ''acımadı ki'' diyen çocuk benim...
İşte böyle sevgili blog.
SIĞINAK TALEP EDİYORUM! BİR KİŞİLİK YER AÇIN LÜTFEN!

DİP NOT: ''Baaddin'' adıyla ortalıkta dolaşan sevimsiz karaktere tokat atacağı günü bekleyen benim! :)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder